توضیحات محصول

مواد و تکنیک ها

برخلاف تصور عامه ، شیشه ساز و نقاش شیشه ای به ندرت می توانستند حتی در اولین زمانها همان فرد باشند. در حقیقت ، این دو هنر به ندرت در همان مکان تمرین می شدند. کارهای شیشه سازی به آسانی در حاشیه یک جنگل تنظیم شده بود که در آن می توان مقادیر عظیمی از هیزم ، خاکستر و ماسه را که برای ساخت شیشه ضروری بودند یافت می شد ، در حالی که استودیو های شیشه ای با رنگ آمیزی به طور عادی یافت می شدند. در نزدیکی اماکن بزرگ ساختمان راه اندازی شده است. از این رو هنرمند شیشه رنگ آمیزی ، به دلیل مواد اولیه خود ، همیشه به شیشه ساز وابسته بوده است. رنگ آمیزی با اکسیدهای فلزی در حالی که در حالت مذاب قرار دارد — مس برای یاقوت ، کبالت برای آبی ، منگنز برای بنفش ، آنتیموان برای زرد ، آهن برای سبز green ورق های شیشه قرون وسطایی با دمیدن حباب شیشه ای ، دستکاری آن به شکل لوله ای ، قسمت های انتهایی را به شکل استوانه برش دهید ، استوانه را به طول و یک طرف به پایین خم کنید و در حالی که شیشه هنوز قرمز و در حالت پایدار بود ، آن را صاف کنید. سپس به خنک کردن آن اجازه داده شد خیلی آهسته خنک شود تا بتوان آن را به درستی آنیل کرد و سخت نیست که به هر شکلی که برای طراحی مورد نیاز باشد برش داده شود. از آنجایی که این ورق های شیشه ای ، به استثنای نوعی که به آن شیشه فلش معروف است ، به طور ذاتی با یک رنگ اصلی در کل رنگ شده اند ، تغییراتی از یک رنگ به رنگ دیگر در طراحی یک پنجره می تواند تنها با معرفی تکه های جداگانه شیشه در هر یک از آنها انجام شود. از رنگ های لازم.

چه به طور تصادفی و چه با قصد عمدی ، شیشه ساخته شده در قرن دوازدهم و سیزدهم تقریباً ترکیب ایده آل خام و پالایش شیشه های رنگ آمیزی را داشته است. این ورق ها به ابعاد 10 در 12 اینچ (25 در 30 سانتیمتر) اندازه ، هر دو به اندازه کافی صاف و نازک بودند که با دقت بسیار زیاد در شکل های لازم برش داده شوند ، اما هنوز هم به اندازه کافی ضخامت متغیر هستند (از کمتر از 1/8 اینچ [3 میلی متر ] به اندازه 5/16 اینچ [8 میلی متر]) تا در عمق رنگ های خود انتقال غنی داشته باشید. با پیشرفت فن آوری شیشه در قرون وسطی و رنسانس ، توانایی تولید ورق های بزرگتر ، باریک تر و مسطح تر شیشه در طیف قابل توجهی بیشتر از رنگ های موجود در قرن 13th فراهم شد. در هر مرحله قابل تشخیص در این مرحله ، شیشه به عنوان یک عنصر زیبایی شناختی در نوع خود از نظر بصری کمتری دید. احیاگرایان گوتی بعداً این اثر را تشخیص دادند و در اواسط قرن نوزدهم آنها بازگشت به روشهای اولیه تولید شیشه را آغاز کردند. آنها شیشه ای به اصطلاح "عتیقه" را تولید کردند ، که از نظر رنگ ، بافت و سایه زنی به شیشه ای که در پنجره های قرن دوازدهم و سیزدهم مورد استفاده قرار می گرفت ، بسیار جالب است. شیشه "عتیقه" تا به امروز به عنوان ماده اصلی مورد استفاده در شیشه های رنگ آمیزی باقی مانده است.